Badania artystyczne

Bardzo lubię sposób, w jaki artystki i badaczki współtworzące „Lipę w cukrze” dotykają się na tym zdjęciu. Mam wrażenie, że ich dłonie wskazują na punkty styku nie tylko między różnymi kobiecymi ciałami, ale też odmiennymi praktykami tworzenia wiedzy – artystyczną i naukową. W działalności TERAZ POLIŻ te dwa obszary często się przenikają. Jak mówiła mi Marta Jalowska, dla członkiń kolektywu każdy proces artystyczny jest rodzajem praktyki poznawczej, formą badania naszych relacji ze światem. Twórczynie często jednak czują potrzebę poszerzenia artystycznego narzędziownika o metody pracy naukowej, dlatego  zapraszają do współmyślenia teatrolożki, kulturoznawczynie, filozofki, socjolożki czy seksuolożki.

Stało się tak nie tylko podczas researchu do „Lipy w cukrze”, ale również m.in. przy okazji projektów „Dziwy polskie” i „Córy warszawskie”, w których artystki TERAZ POLIŻ współpracowały z zespołem badawczym projektu HyPaTia poświęconego pisaniu i popularyzacji herstorii polskiego teatru. Korzystając w równym stopniu z metod naukowych i artystycznych w badaniu problemów z obszaru zainteresowań współczesnego feminizmu, członkinie kolektywu podważają nowoczesny podział na sztukę jako domenę doznań estetycznych i naukę jako przestrzeń praktyk poznawczych.