Fragmenty Indeks

Liminalna. Jestem snem, którego nie wolno mi śnić

Liminalna. Jestem snem, którego nie wolno mi śnić
Liminalna. Jestem snem, którego nie wolno mi śnić

Plakat spektaklu "Liminalna. Jestem snem, którego nie wolno mi śnić"


W wielu przypadkach mężczyzna ma wrażenie, i nie całkiem się przy tym myli, że aby przekonać kobietę, musiałby ją chyba uwieść, pobić lub zgwałcić, stwierdził kiedyś Carl Gustav Jung, a zdanie to stało się mottem spektaklu, który w założeniu miał być niewinną, ale krwawą bajką dla dorosłych. O przemocy wśród kobiet i wobec kobiet, o jej dziedziczeniu, przekazywaniu, rozpowszechnianiu i niezauważaniu. O księżniczkach, królewnach i królowych (także złych, którymi czasem staje się każda kobieta), które chcą wyrwać się i uciec z bajki.

Ujęta w tytule liminalność według Victora Turnera – który rozwinął i upowszechnił to pojęcie – jest stanem zawieszenia, niejasnym okresem pomiędzy kolejnymi fazami życia, którego wyznacznikami mają być: pokora, odosobnienie, sprawdziany, poniżenie, odwrócenie ładu, niezdefiniowana przynależność oraz doświadczenie communitas, czyli wspólnoty.

Jednym z kontekstów przedstawienia były raporty Amnesty International – „To jest w naszych rękach – stop przemocy wobec kobiet” z 2004 roku oraz „Przemoc wobec kobiet w rodzinie i relacjach intymnych. Podstawowe informacje” z 2005 roku. Tekst spektaklu został napisany kolektywnie na scenie i jest efektem fascynacji i inspiracji współczesną kulturą i popkulturą.

W scenariuszu wykorzystane są teksty autorstwa Grupy Artystycznej TERAZ POLIŻ, zapiski z przeprowadzonych przez twórczynie wywiadów, fragmenty bajek, baśni i podań ludowych, a także wykorzystane na prawach cytatu i polemiki fragmenty tekstów autorstwa Ivo Andrića, Frederica Beigbedera, Katarzyny Bratkowskiej, Marty Dzido, Jarosława Iwaszkiewicza, Elfriede Jelinek, Rebeki Lenkiewicz, Harukiego Murakamiego, Anais Nin, Wisławy Szymborskiej, Doroty Terakowskiej, Aglai Veteranyi, Williama Szekspira, a także fragmenty materiałów prasowych i wywiadów.

TWÓRCZYNIE:

Reżyseria: Marta Ogrodzińska
Scenariusz: Grupa Artystyczna TERAZ POLIŻ
Konsultacja scenograficzna: Julia Skrzynecka
Obsada:
Calineczka, handel kobietami – Dorota Glac
Królowa Śniegu, dzieciobójczyni – Marta Jalowska
Kopciuszek, kobiecość jako towar – Adrianna Kornecka
Śpiąca Królewna, w zmaganiach ze swoją cielesnością – Dominika Hanna Strojek
Królewna Śnieżka, seryjna morderczyni – Kamila Blanka Worobiej

Spektakl pod honorowym patronatem Amnesty International Polska oraz Burmistrza Dzielnicy Praga Północ m. st. Warszawy.

Pierwszy, przedpremierowy pokaz odbył się podczas obchodów Międzynarodowego Dnia Kobiet 8 marca 2009 roku. Spektakl zdobył między innymi Grand Prix XVII Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dionizje 2009 w Ciechanowie.

krytyka:

Obrazy

Video

Audio

Teksty